میزان تزریق خون در درمان بیماران با ترومای حاد مراجعه‌‌کننده به بیمارستان شهید رجایی شیراز در سال 1389

  چکید ه   سابقه و هدف   آگاهی از الگوی استفاده از خون در مراقبت‌ از بیماران ترومایی، به برآورد بهتر خون مورد نیاز و برنامه‌ریزی برای تامین خون کافی در مراقبت از این بیماران و طراحی دستورالعمل‌های جدید برای کنترل خونریزی با نیاز به تزریق کمتر، می‌انجامد.   مواد و روش‌ها   در یک مطالعه مقطعی در مدت یک سال در بیمارستان رجایی شیراز، پرونده 362 مصدوم که به دنبال تروما خون دریافت کرده بودند، به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب شد. توسط پرسشنامه‌ای که شامل خصوصیات دموگرافیک، تعداد خون‌های فشرده، پلاسما و پلاکت دریافتی بود، پیش‌آگهی در بیماران با تزریق خون متفاوت، مقایسه شد. از t test و مجذور کا جهت تحلیل داده‌ها استفاده شد.   یافته‌ها   متوسط میزان دریافت گلبول قرمز فشرده، پلاسما و پلاکت برای هر بیمار ترومایی 74/3 ± 21/3 (از 1 تا 25) واحد، 6/6 ± 59/2 (از 0 تا 55) واحد و 15/5 ± 92/0 (از 0 تا 76) واحد بود. متوسط میزان تزریق خون به جنس، محل آسیب، سن و مدت حمل بیمار بستگی نداشت. میزان مرگ و میر، متوسط دریافت پلاسما، پلاکت و نیاز به جراحی در بیمارانی که خون زیاد دریافت کرده بودند بیشتر بود(05/0 p< ).   نتیجه گیری   با توجه به افزایش میزان مرگ و میر با افزایش میزان تزریق خون در بیماران ترومایی، بایستی تزریق خون در این بیماران با احتیاط، با فکر و به میزان لازم انجام گیرد و به نظر می‌رسد طراحی دستورالعمل تزریق خون ماسیو در بیماران ترومایی، می‌تواند به مصرف بهتر خون و فرآورده‌های خونی، کاهش عوارض در این بیماران منجر گردد.